مقدمه
در چهاردهم تير سال 1361، اتومبيل هيئت نمايندگي ديپلماتيك كشورمان حين ورود به شهر بيروت و در هنگام عبور از پست ايست و بازرسي، توسط مزدوران حزب فالانژ متوقف و چهار سرنشين خودرو مزبور به رغم مصونيت ديپلماتيك-توسط آدم‌ربايان دست‌نشانده رژيم تروريستي تل‌آويو به گروگان گرفته شده و پس از شكنجه و بازجويي، به نظاميان اسرائيلي تحويل داده شدند كه از سرنوشت آنان تاكنون اطلاعي در دست نيست. درحالي كه همرزمان آن مهاجر الي‌الله، مشتاقانه چشم به راه هستند تا خبري از او و همرزمانش برسد… يكي از اين چهار تن، سردار سرلشكر پاسدار جاويداثر حاج احمد متوسليان بود.
سالها بعد با افشاي برخي خاطرات و اسناد مشخص شد که بخشي از مظلوميت و غربت و گمنامي بيش از سه دهه ي سردار متوسليان و يارانش، عمدي بوده و دستهايي پنهان، منافع سازشکارانه ي خود را در مشخص نشدن سرنوشت اين مجاهد بزرگ جستجو مي کنند.
در اين مجال به بخشي از اين اسناد و خاطرات توجه مي کنيم تا خط ننگين سازشکاران ديروز و امروز که در چهره هايي جديد، همچنان مشغول تداوم مسير غلط خود هستند را بهتر بشناسيم.
